امروز از آسمون فیروزه ای روی پشت بوم لذت بردم . از صدای بوق ماشین عبوری تو هوای بهشتی دور و بر لذت بردم . از برگشتن بچه مدرسه ای ها و سر و صداشون لذت بردم . از توی حال بودن و فارق از فردا ها بودن ؛ لذت بردم . به بالا که نگاه میکردی لحاف آبی با یه تیکه ابر کوچیک رو سرت بود . از بس که نگاه کردم گردنم شکست !! ولی دل نمیشد کند . باد نیمه سردی که میوزید بوی تکراری نوروز رو بهم هدیه کرد . بوی یاس اطلسی رو از دور میشد حس کرد . اگه روم میشد چشامو میبستم و دستم و باز میکردم و میپریدم . شاید بشه پرواز کرد خدا رو چه دیدی . به خودم میگم ور پدر همه چی مگه میخوایم چیکار کنیم تو این دنیا . بزار هر چی میخواد بشه ... بشه .
بیشتر ادم ها فکر میکنن و واسه اون چیزی که فردا یا پس فردا یا همون چیزی که اسمشو گذاشتیم آینده ممکنه رخ بده تصمیم میگیرن . میشه گفت ما واقعا یکی از احمق ترین موجوداتی هستیم که توی این جهان زندگی میکنن . هیچ با خودمون فکر کردیم که ما واقعا مگه مطمئنیم که فردا چی ممکنه پیش بیاد که واسش برنامه میریزیم . چرا ما اصلا به این فکر نمیکنیم که شاید ما فردا واقعا زنده نباشیم که بخوایم واسش تئوری بدیم . جدا بهش میشه فکر کرد ... ما یکی از ضعیف ترین موجودات عالمیم که توی یکی از پر خطر ترین جاهایی که توی زمین هست زندگی میکنیم هر روز شاید بیش از صد تا ماشین با سرعت زیاد و با فاصله ی میلیمتری از ما ها عبور میکنن ولی ما هیچ موقع فکر اون رو هم نمیکنیم که برخوردی میشه پیش بیاد . میشه گفت آینده اصلا مفهوم انتضاعی نداره که بخواد بیاد یا بره .
سلام وبلاگ عزیز من . سلام دوست و رفیق واقعی . تو این دنیای عجیب و غریب که واقعیتش واقعی تر از اون چیزیه که تو ذهن ما هست و خیالش بسیار خیالی تر از اون چیزیه که توی خواب هم نمیشه دید . وجود تو غنیمته . روی دیوار تو حرف هایی رو میشه نوشت که توی دنیایی واقعی اگه گفته بشه من خودم جزء اولین کسایی ام که بهش میخندن . رو دیوار تو واقعا" میشه فلسفه گفت بی اون که کسی بهت ایراد فلسفی بگیره .میشه شعر عاشقانه گفت بی اون که کسی بفهمه . میشه دعا کرد بی اون که ریا بشه . فارق از شمار کسایی که میا ن اینجا (که اصلا" واسم کثرتشون مهم نیس) بیشترین اهمیت رو واسه من داری رفیق .